ՄԱՏՅԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹՅԱՆ - ԲԱՆ Ա

Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽԱՒՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ

Ա

Ձա՜յն հառաչանաց հեծութեան ողբոց սրտից աղաղակի

Քեզ վերընծայեմ, տեսողդ գաղտնեաց,

Եւ մատուցեալ եդեալ ի հուր թախծութեան անձին տոչորման

Զպտուղ ըղձից ճենճերոյ սասանեալ մտացս`

Բուրվառաւ կամացս առաքել առ քեզ:

Այլ հոտոտեսցիևս, հայեսցիևս, գթած,

Քան ի պատարագն բոլորապտուղ,

Մատուցեալ ծխոյն բարդութեան:

Ընկաևլ զսակաւամասնեայ յաւդուածս բանից`

Քեզ ի հաճութիւն եւ միև ի բարկութիւն:

Ելցէև ի խորոց աստի զգայութեանց խորհրդակիր սենեկիս`

Վաղվաղակի ժամանել առ քեզ`

Կամաւորական նուէր բանական զոհիս,

Ողջակիզեալ զաւրութեամբ ճարպոյ,

Որ յիսն է պարարտութիւն:

Եւ ի դնելս իմ ընդ քեզ դատ` խառնեալ աղերսիւ, հզաւր,

Միև իբրեւ զհամբարձումն ձեռաց ամբարշտեալն Յակոբու,-

Ըստ բողոքելոյն Եսայեայ,-

Եւ զանիրաւութիւնն Բաբելոնի

Տաղտկալի քեզ երեւեսցի,

Զոր առակ եւթանասներորդի երկրորդի սաղմոսին ազդէ,

Այլ իբր զբուրեալ խունկն հաճոյական` ի խորանին Սելովայ,

Զոր Դաւիթն կանգնեալ նորոգեաց

Տապանակին հանգստեան, ի գերութենէն դարձելոյ,

Որ ի վերստին գիւտ կորուսեալս հոգւոյ առակի,

Ընդունելի կամաց քոց լիցի:

Բ

Բայց քանզի ձայնդ ահաւոր դատաստանիդ հատուցման,

Ուժգինս հնչեցեալ ի ձորն վրէժխնդրութեան,

Կրկինս ինձ երկնէ մարտից յարուցմունս`

Այժմէն գուշակեալ շարժմունս յուզմանց ներհակականաց,

Որ յիմումս անձին ցուցանի,

Խռովութիւնս ամբոխից`

Հարեալք ընդ միմեանս զէն առ սուսեր,

Խորհրդոցն հոյլք չարեացն ընդ բարիսն,

Եւ գերեալ զիս ի մահ, ըստ հին դիպուածոյն,

Որ նախ քան զշնորհին ժամանելն առ իս,

Զոր ընտրեալն առաքելականացն դասուց Պաւղոս,

Աւրինակ առեալ զՄովսէս,

ԶՔրիստոսի փրկութիւնն յաղթող ցուցանէ:

Վասն զի թէ` Մերձ է աւր Տեառն, որպէս Գիր ասէ,

Ի հովիտն անձուկ ասպարիսին Յովսափաթու

Եւ հեղեղատին Կեդրոնի`

Փոքր հանդիսարանացն իրաւանց ժամադրութեանց,

Որ կենցաղականաւ այսր յաւիտենիւ

Զհանդերձելոցն ինձ կերպաւորեն,

Ապա եւս յաւէտ մերձեցաւ ի վերայ իմ

Արքայութիւնն Աստուծոյ մարմին եղելոյ`

Մեծապէս գտեալ զիս առիթ վնասուց բազմաց տոկոսեաց`

Զանազան մասանց յանդիմանողաց ճշմարտապատմից,

Քան զձեռին նորին վերակացումն անդ ուրեմն երբեմն

Ի հարուածսն եդոմայեցւոց եւ փղշտացւոց

Եւ այլոց բարբարոս ազգաց:

Քանզի այն ընտրութիւն ամաւք չափեցաւ,

Իսկ պատուհաս իմումս պարտուց

Առանց աւարտման ունի զսահման:

Ահ, գուբ եւ որոգայթ անճողոպրելի,

Ըստ մարգարէին եւ առակողին,

Տագնապաւ մեծաւ առ դուրս ինձ հասեալ,

Զամաւթն մշտնջենաւոր աստէն գծագրեն:

Զոր միայն քո է հրաշագործել

Պտուղս դեղոց ի հնարս կենաց`

Ամենավարան տարակուսանաց հոգւոց վտանգից, քաւիչ ամենայնի,

Գովեալ ի փառս անճառս անսահմանելի բարձրութեան

Յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն: 

Ա

 Սրտիս ողբաձայն հառաչանքների աղաղակն, ահա,

 Դէպ երկինքն ի վեր` քեզ եմ ընծայում, գաղտնատե՛ս Աստուած.

 Եւ իմ սասանեալ հոգու իղձերի պտուղն այրուող`

 Անձս տոչորող թախծութեան հրի վրայ դնելով`

 Կամքիս բուրվառով առաքում եմ քե՛զ:

 Նայի՛ր, ո՜վ գթած, հոտոտի՛ր դու այն առաւե՛լ սիրով,

 Քան պատարագը բոլորանուէր, մատուցուած ծխով ամէնառատ:

 Ընդունիր այս պարզ ու սեղմ խօսքերիս շարադրանքը դու

 Հաճութեամբ յօժար եւ ո՛չ բարկութեամբ:

 Բանաւոր զոհիս նուէրն այս սրտանց

 Մեղքերիս պարարտ ճարպի զօրութեամբ ողջակիզուելով,

 Թող որ խոհերի իմ խորհրդակիր սենեակի խորքից

 Բարձրանայ եւ քեզ հասնի անյապաղ:

 Եւ աղերսախառն երբ դատի նստեմ ես քեզ հետ, հզօ՛ր,

 Թող որ տաղտկալի չթուայ քեզ այդ,

 Ինչպէս ամբարիշտ Յակոբի ձեռքերի կարկառումն ի վեր,

 Որի դէմ բողոք է գրել Եսային

 Եւ կամ ինչպէս անիրաւութիւնը Բաբելոնի`

 Սաղմոսի եօթանասուներկուերորդ առակում ասուած:

 Այլ ընդունիր այն կամովին, ինչպէս խունկն հաճոյական,

 Որ մի ժամանակ բուրեց Սելովի խորանի մէջ այն,

 Որը նոր շուքով վերանորոգուած` Դաւիթը կանգնեց

 Յանուն գերեդարձ այն տապանակի,

 Որ նման է իմ կորուսեալ հոգու վերստին գիւտին:

Բ

 Բայց եւ ահաւոր ձայնը հատուցման քո դատաստանի

 Վրէժխնդրութեան ձորում ուժգնապէս հնչելով ահա,

 Երկնում է իմ դէմ մարտի մաքառման գրգիռներ կրկին,

 Այժմուանից եւ իսկ զգում եմ իմ մէջ

 Էութիւնս հուզող շարժումներ ներհակ

 Ու խուռն ամբոխուող խռովութիւններ:

 Եւ չար ու բարի խորհուրդներ զինուած սուր ու սուսերով`

 Բախւում են ընդդէմ իրարու դարձեալ,

 Ինձ մահուան գերի դարձնելով համակ,

 Ինչպէս երբեմն, երբ դեռ չէր հասել քո շնորհը ինձ:

 Առաքելական դասի մէջ Պօղոսն` ընտրելագոյնը,

 Մովսէսի օրէնքն այս շնորհի հետ համեմատելով,

 Քրիստոսի բերած փրկութիւնն յաղթող է յայտարարում:

 Զի եթէ ճիշտ է, որ մօտ է Տիրոջ օրն, ինչպէս գիրքն է ասում,

 Հրապարակի մէջ Հովսափաթի եւ կամ

 Կեդրոնի հովտում նեղանձուկ,-

 Դատաստանի փոքր հանդիսատեղի եւ ժամադրավայր,

 Որոնք երկրային երեւոյթներով պատկերացնում են հանդերձեալն ինձ պարզ,

 Ապա եւ ինձ է մօտեցել յաւէտ թագաւորութիւնն մարմնացեալ Աստծոյ,

 Որը ենթակայ պիտի գտնի ինձ մեծապէս ծանր հատուցումների,

 Այն բազմապիսի մեղանչումների համար իմ բոլոր,

 Որոնք յիրաւի ամբաստանելով` դատեն ինձ պիտի աւելի սաստիկ,

 Քան թէ բարձրացող Նրա ձեռքն յուժկու,

 Որ մի ժամանակ եդովմայեցի եւ փղշտացի եւ այլ բարբարոս ազգերի զարկեց:

 Եւ, սակայն, նրանց չարչարանքները կարճատեւ եղան,

 Մինչ իմ մեղքերի պատիժը ո՛չ վերջ ունի, ո՛չ սահման:

 Վախ, գուբ, որոգայթ անճողոպրելի,-

 Ըստ մարգարէի եւ առակողի,-

 Սաստիկ տագնապով դուռս ափ առած`

 Մշտնջենական ամօթն են իրենց գծագրում արդէն:

 Եւ արդ, միայն դո՛ւ կարող ես գտնել հրաշագործ դեղեր,

 Ի կեանք կոչելու հոգիներն ամէն` մատնուած վարանման եւ տարակոյսի,

 Քաւի՛չ բոլորի, անսահմանելի բարձրութեանդ մէջ

 Քո անճառ փառքով գովուա՜ծ յաւիտեան. Ամեն: