ՄԱՏՅԱՆ ՈՂԲԵՐԳՈՒԹՅԱՆ - ԲԱՆ ԽԴ

ՎԵՐՍՏԻՆ ՅԱՒԵԼՈՒԱԾ ԿՐԿԻՆ ՀԵԾՈՒԹԵԱՆ ՆՈՐԻՆ ՀՍԿՈՂԻ ԱՌ ՆՈՅՆ ԱՂԵՐՍ ՄԱՂԹԱՆԱՑ ԲԱՆԻ

Ի ԽՈՐՈՑ ՍՐՏԻՑ ԽԱՒՍՔ ԸՆԴ ԱՍՏՈՒԾՈՅ

Ա 
Աստուած անսահման, ծնունդ Աստւոծոյ հարազատ, անթարգմանելի,
Արարիչ բնաւին եղելոց, Քրիստոս թագաւոր,
Լոյս` ի խաւարի սրտից մթացելոց,
Ընդ մեզ` լրմամբ, եւ ընդ առաքչիդ` իսկութեամբ,
Մերայնովս զքոյինսդ ծանուցանող հրաշապէս:
Հայր քո աւրհնեալ, երկնաւոր, անճառ,
Որ առաքեացդ զքեզ ի վերուստ,
Ում փառակիցդ ես արարչութեամբ,
Այնքան հոգացաւ փրկութեան իմոյ տարագրեալ գերւոյ,
Մինչեւ զքեզ իսկ մատնեաց մարդկան:
Իսկ դու, կարող գոլով ի վեր քան զվիշտս`
Զտնտեսութեանս աւարտել խորհուրդ,
Հաճեցար ընդ պարտեցելումս զմահուն ճաշակել բաժակ`
Անթերի մարդկութեամբ եւ անպակաս աստուածութեամբ:
Եւ Հոգիդ Սուրբ կենդանարար, որպէս` քո եւ Հաւր քոյ` իսկակից
Եւ համապատիւ էութեամբ` ծնողիդ եւ ծնիցելոյդ:
Մի Երրորդութիւն կատարեալ ի դիմաց երից անորոշելի հատուածոց,
Անսկիզբն եւ անժամանակ, բնաւին բարերար,
Համայն կենդանարար, բոլորից խաղաղարար,
Ստեղծիչ գոյից եւ յաւրինիչ ամենից,
Անքակութեամբ եւ միով բնութեամբ փառաւորեալ: 


Բ 
Իսկ եթէ Հայրն գթած, երկնաւոր, հզաւր` մին յէութենէն,
Վասն մահապարտիս յանցանաց մատոյց
Զմիայնակ ծնունդդ յանքնին ծոցոյն,
Ոչ անխայեալ յՈրդիդ` ի համապատիւդ եւ ի սիրելիդ,
Այլ կամաւ նուիրեաց մահու չարչարողացն զինու,
Ըստ մարգարէութեանն Զաքարիայ,
Վասն զի զարթնուլ սրոյն ի վերայ հովուին,
Եւ հարկանիլ նոյն ինքն հաւտապետին,
Եւ ցրուիլ ոչխարացն հաւտին,
Որպէս աւրինակն նուրբ նախագրին,
Եւ ուխտադրութիւն խորանին,
Եւ նուիրումն արեան սպանդին,
Եւ առակ խորհրդոյ աբրահամեան պատարագին,
Զփրկութիւն թշուառացելոյս
Ի կամաց կեցուցչիդ յառաջագոյն նկարագրէր,-
Եւ արդ, հի՞մ տրտմիս, անձն իմ,
Կործանեալ ոչ յաստուածուստ հնարաւորութեանց,
Այլ ի քումդ ինքնագործ հակամտութեանց,
Կամ ընդէ՞ր զիս խռովես`
Յուսահատութեամբ սատանայականաւ զմիտս հարեալ:
Յուսա' յԱստուած, խոստովա'ն լեր նմա, եւ նա հոգայ վասն քո,
Ըստ դաւթեան սաղմոսին եւ այլ մարգարէի կենսախրախոյսն բանի: 

Գ 
Իսկ յեղանակ խնամարկելոյ հաստողին ի վեր է,
Քան զսահման կշռութեան մտաց հրեշտակաց եւ երկրականաց,
Եւ եթէ բիւրս կրկնեսցի, ոչ լինի չափեալ,
Քանզի անբովանդակելոյն եւ բարերարելն է անճառելի:
Նա զի ոմն աւրհնեալ զոմն աւրհնաբանեալ
Յերրորդական համագոյութենէն առաքեաց,
Իսկ նա ի հաճութիւն կամաց առաքչին մեռաւ,
Եւ միւսն ահաւոր ի յերկուցն հաւանութիւն
Մեծաջան բաղձանաւք մաղթէ:
Իսկ համաբարոյ միակամութեանն ցուցակ`
Առ ի զնոյն բարի ներգործել,
Որպէս հոգին` կենդանւոյն, եւ բանն` բանականին,
Պայծառութիւնն` փառացն, եւ կերպարանն` էութեանն:
Առ կեանսն` փոյթ, առ ողորմութիւնն` սթափ,
Առ ձեռնկալութիւնն` պատրաստ, առ փրկութիւնն` կազմ,
Առ առատութիւնն` յորդ, առ յաճախութիւնն` զեղուն,
Առ անբաւութիւնն` լի, առ աննուազութիւնն` փարթամ,
Առ երկայնմտութիւնն` ճոխ, առ անհասութիւնն` բարձրեալ,
Մի Երրորդութիւն կատարեալ` ի յանձանց երից, աւրհնեալ յաւիտեանս:
Ամէն: 

Ա 

Աստվա՜ծ անսահման, անբացատրելի 

հարազատ ծնունդ միակ Աստուծո, 

Արարիչ բոլոր արարածների, Քրիստոս 

թագավոր, 

Լույս` խավարի մեջ` մթնած սրտերի. 

Մեզ հետ` մարդ կատարյալ և առաքչիդ 

հետ` իսկական Աստված, 

Որ մեր բնությամբ քոնն ես ծանուցում 

հրաշապես: 

Օրհնյա՜լ է Հայրդ երկնավոր և անճառ, 

Որ առաքեց քեզ երկնից և որին փառակից 

ես դու արարչությամբ. 

Տարագիր գերուս փրկության համար նա 

այնքա՛ն հոգաց, 

Որ մինչև անգամ քեզ մատնեց 

մարդկանց: Իսկ դու, որ կարող էիր առանց վշտի 

ավարտել խորհուրդը 

տնօրինության, 

Հաճեցար մահվան բաժակը ըմպել 

մեղապարտիս հետ` 

Անթերի մարդկությամբ և անպակաս 

աստվածությամբ: 

Եվ Սուրբ Հոգին քո կենդանարար, ինչպես 

որ քո, այնպես և իսկակից է Հորդ, 

Եվ էությամբ համապատիվ` ծնողիդ հետ և՛ 

ծնվածիդ: 

Մի Երրորդություն կատարյալ` 

անբաժանելի և անանջատ երեք 

դեմքով: 

Անսկիզբ և անժամանակ, բացարձակ բարերար, 

Համակ կենդանարար, ամբողջապես 

խաղաղարար, 

Ստեղծիչ գոյությանց և հորինող 

ամենայնի, 

Անքակտելիորեն և մի բնությամբ 

փառավորված: 

Բ 

Իսկ եթե գթած երկնավոր Հայրը հզոր` 

մեկն է էությունից` 

Մահապարտիս հանցանքների համար 

զոհաբերեց իր անքնին ծոցի 

ծնունդը միակ, 

Չխնայելով իրեն համապատիվ սիրելի 

Որդուն, 

Այլ կամովին նվիրեց նրան մահվան 

զենքերով չարչարողներին, 

Ըստ Զաքարիայի մարգարեության, 

Թե` «Պիտի զարթնի սուրը հովվի վրա, 

Եվ պիտի զարկվի հոտապետն ինքը, 

Ու ոչխարների հոտը ցրվիե, 

Ինչպես նախագրողի օրինակը նուրբ

 և ուխտը խորանի, 

Եվ նվիրումն արյան սպանդի, 

Եվ խորհուրդն աբրահամյան պատարագի, 

Որոնք կանխապես նկարագրեցին 

փրկությունն հեգիս` կեցուցչիդ 

 Ակնարկում է ամաղեկացոց դեմ պատերազմի 

միջոցին Մովսեսի բազկատարած կանգնելը, որը համարում 

է օրինակ` Հիսուսի խաչելության: 

 կամքով,– 

Ուրեմն էլ ինչո՞ւ ես տխրում, ա՛նձն իմ, 

Որ քո իսկ գործով և հոժարությամբ ես 

կործանվել դու 

Եվ ո՛չ Աստուծո կամեցողությամբ. 

Կամ ինչո՞ւ ես դու խռովում, սիրտս` 

Մտատանջվելով սատանայական 

հուսահատությամբ: 

Հուսա՛ Աստծուն և խոստովանիր, 

Եվ նա քեզ համար կհոգա անշուշտ` 

Դավթյան սաղմոսի և մարգարեի 

կենսախրախույս խոսքի համաձայն: 

Գ 

Իսկ ստեղծողի խնամակալության չափն 

ու եղանակը ավելի վեր է, 

Քան հրեշտակների և մարդկանց մտքի 

կշռության սահմանն, 

Ու թե բյուր անգամ կրկնվի` դարձյալ 

չափել չի լինի, 

Զի բարձրյալ Տիրոջ և՛ բավարարելն է 

անճառելի: 

Մանավանդ որ նա` մեկը օրհնված համագոյական Երրորդությունից` 

Ուղարկեց մյուսին այն օրհնաբանված, 

Որը և մեռավ ի հաճություն իր առաքչի 

կամքին: 

Մյուս երրորդն ահեղ երկուսի 

հավանությամբ 

Բարեմաղթում է մեծաջան բաղձանքով: 

Իսկ միևնույն բարի իրագործումների մեջ 

Նրանց համամիտ միակամության 

ապացույցներն են` 

Հոգին` կենդանու և բանը` բանականի, 

Պայծառությունը` փառքի և կերպարանքն` 

էությանը: 

Փույթ` ապրեցնելու, սթափ` ողորմելու, 

Օգնության ձեռք կարկառելու և փրկելու` 

պատրաստ, 

Առատատրությամբ` հորդ, շատությամբ` 

զեղուն, 

Անբավությամբ` լի, աննվազությամբ` 

փարթամ, 

Երկայնամտությամբ` ճոխ և 

անհասությամբ` բարձր,– 

Մի Երրորդություն կատարյալ եռանձնյա, 

Օրհնյալ հավիտյանս. ամեն: